آن خاطره ها یکی یکی برمی گشت

من بودم و مادری که دنیایم بود

 ای کاش دوباره کودکی برمی گشت

***

در نگاهت خستگي معنا نداشت

وسعت پاك تو را دريا نداشت

آه اي جاري‌تر از خورشيد خوب

كاشكي هرگز نمي‌كردي غروب

می خواهم گذر زمان را

برای یک  لحظه فراموش کنم

یک آرامش بعد از یک دوران سخت

و به جایی بروم که قلبم مرا می برد

می خواهم رد پایم را در مسیر زندگیم بیابم

و ارزش گذشته ام را در باغ پنهانیم نگه دارم

می خواهم از اقیانوس عبور کنم، از کنار پرنده ساحلی بگذرم

و  به همه آن چیزی که دیدم فکر کنم و به سمت ناشناخته ها بروم

می خواهم ماه را از قلاب بردارم، می خوام زمین را نیز نجات بدهم

اما قبل از همه اینها می خواهم با پدرم حرف بزنم

می خواهم با پدرم حرف بزنم…

می خواهم یک قایق انتخاب کنم

نه خیلی بزرگ، نه خیلی زیبا و آن را پر از عکسها و عطرهای سفرهایم بکنم

می خواهم لحظه ای درنگ کنم و بنشینم و در عمق حافظه ام

صدای کسانی را بیابم که به من چیز آموختند

و ممنوعیتی برای فکر کردن به آنها وجود ندارد

می خواهم رنگ تابلوهایی را پیدا کنم که در قلبم دارم

رنگ این دکور زیبا و ناب، جایی که در آن شما را میبینم و به قلبم اطمینان می بخشد

می خواهم ماه را از قلاب بردارم، می خواهم زمین را نیز نجات دهم

اما قبل از همه اینها، می خواهم با پدرم حرف بزنم.

می خواهم با پدرم حرف بزنم.

می خواهم گذر زمان را برای یک  لحظه فراموش کنم

یک آرامش بعد از یک دوران سخت و به جایی بروم که قلبم مرا می برد

می خواهم رد پایم را در مسیر زندگیم بیابم

و ارزش گذشته ام را در باغ پنهانیم نگه دارم

می خواهم با تو بروم

می خواهم با تو رویا پردازی کنم

همیشه به دنبال دست نیافتنی ها بوده ام

همیشه آرزوی نا ممکن ها را داشته ام

می خواهم ماه را از قلاب بردارم و چرا که زمین را نجات ندهم!

اما قبل از همه اینها، می خواهم با پدرم حرف بزنم.

می خواهم با پدرم حرف بزنم.

پایان سرایش شاهنامه درست است که در ظاهر  روز ارد از اسفندماه یکی از سال های پایانی قرن چهارم بوده است اما من معتقدم که شاهنامه تمام نشده است.

شاهنامه وقتی تمام می شود که به عرض بشریت رسیده باشد. از سوی انسان های آگاه نیوشیده شده باشد. شاهنامه دربردارنده ی اندیشه ی بهروزی بشر است و  همه ی ما باید به رشد انسان خدمت کنیم .

کی از اندیشه های بلند این مرد، این است که دانش را رها نکنیم  و دیگر اندیشه ی این مرد این است که انسان باید قدرتی داشته باشد قدرتی که بتواند جهان نباتی و جمادی و حیوانی را تحت تسلط خودش بگیرد.

ز نیرو بود مرد را راستی

ز سستی کژی زاید و کاستی

شعر فردوسی تا شنیده نشود و تا به سماع بشری نرسد همچنان شاهنامه در حال سرایش است.

فردوسی شاهنامه را در شصت هزار بیت سرود و بقیه شاعران بزرگ که ادبیات حماسی ایران را دنبال کردند و هنوز هم دنبال می کنند ادامه ی آنرا می سازند.

بر این بوم اگر نیست سبزی به جاست

هم از خون سرخ سیاووش هاست .

ادبیات فاخر پرونده گشاده ی بشری است و سخن وقتی تمام است که شنیده بشود. و حال از این تعریف خود فردوسی که می گوید:

پی افکندم از نظم کاخی بلند

که از باد و باران نیابد گزند

نمیرم از این پس که من زنده ام

باید ادراک بشود که فردوسی هنوز نمرده است!

فردوسی در من سرایش شاهنامه را ادامه می دهد..

در تو فهم شاهنامه را ادامه می دهد..

در نقاشی که با الهام گرفتن از اندیشه های حماسی نقش می آفریند دارد ادامه پیدا می کند.

هرگز شاهنامه تمام نشده است و هنوز ادامه می یابد.

به امید روزی که خورشید پاک نهد مرهم از نور بر زخم خاک